Kindspiegeling: Wat het gedrag van je kind jou vertelt over jezelf
Kindspiegeling: Wat het gedrag van je kind jou vertelt over jezelf
Heb je wel eens het gevoel dat er thuis iets niet helemaal lekker loopt, maar je kunt niet precies aanwijzen wat het is? Je bent niet de enige! Dit is iets waar veel ouders mee worstelen. Soms merk je gewoon dat er iets niet klopt, maar wat? Vaak is het moeilijk om de vinger op de zere plek te leggen, vooral als de signalen subtiel of indirect zijn. Interessant genoeg zijn de spiegels die ons het meest raken vaak degenen die het dichtst bij ons staan: onze kinderen en onze relaties.
Je kind als spiegel van je innerlijke wereld
Kinderen hebben een soort radar voor wat er speelt, niet alleen in de maatschappij, op school of in het gezin, maar vooral bij jou als ouder. Ze pikken feilloos op wat jij misschien probeert weg te duwen of te verbergen, en dat zie je terug in hun gedrag.
Dat betekent niet dat je kind druk is omdat jij een druk leven leidt, maar eerder dat je kind misschien druk is omdat het aanvoelt dat er innerlijke onrust bij jou is. Heb je bijvoorbeeld een kind dat vaak last heeft van buikpijn, maar de dokter kan niets vinden? Dat zou wel eens dieper kunnen zitten. De maag staat symbool voor het gevoel van jezelf niet kunnen zijn. Dat soort fysieke klachten kunnen wijzen op fundamentele spanningen in het gezin of onopgeloste emotionele kwesties.
Wanneer kinderen gedrag vertonen dat je niet kunt verklaren en waar geen enkele oplossing voor lijkt te werken, is dat vaak het moment waarop je je mag realiseren dat er iets anders speelt. Het gedrag van je kind kan een directe weerspiegeling zijn van iets dat je jezelf ontzegt of iets dat je niet wilt zien.
Hoe reageer je op wat je kind je laat zien?
Mannen en vrouwen reageren vaak anders op deze spiegeling. Vrouwen zijn geneigd om sneller hulp in te schakelen of een boek te lezen over opvoeding of persoonlijke ontwikkeling. Mannen daarentegen zullen eerder reageren op de situatie in het moment, zoals boosheid tonen of straffen of naar de dokter gaan, zonder dat dat echt tot verandering leidt. Die reacties zijn vaak gericht op het onderdrukken van symptomen in plaats van het aanpakken van de onderliggende oorzaak.
De truc is om de moed te vinden om echt te luisteren naar wat je kind je probeert te vertellen. En eerlijk? Dat is niet makkelijk, vooral niet als je dit nog nooit eerder hebt gedaan. Het gaat immers over blinde vlekken: aspecten van jezelf die je niet kunt zien zonder hulp. Een kindertolk, iemand die de vertaalslag maakt tussen wat jij vertelt over je kind en wat dit betekent voor jou, kan jou hierbij helpen.
Angst en bevrijding: twee kanten van dezelfde medaille
De gedachte dat het gedrag van je kind jou iets zegt over jezelf, kan best eng zijn. Want eerlijk, wil je dit echt wel zien? Wil je wel geconfronteerd worden met aspecten van jezelf die je liever zou negeren?
Maar er zit ook een enorme bevrijding in. Door serieus naar deze spiegeling te kijken, geef je jezelf en je kind een cadeau. Je neemt de druk van hen af en laat hen zien dat ze niet jouw emoties hoeven te dragen. Je laat hen bovendien zien hoe ze met hun eigen emoties en uitdagingen om kunnen gaan.
Dit is ook hoe je breekt met oude (familie)patronen en echt op je eigen plek gaat staan. Hierdoor ontneem je je kinderen een last die niet van hen zou moeten zijn en geef je hen een krachtig voorbeeld van hoe zij met hun eigen uitdagingen om kunnen gaan.
Is het dan mijn schuld?
Een andere soort angst die ook veel speelt, is dat de ouder schrik heeft dat door jou je kind lijdt. Dat schuldgevoel dat er dikwijls mee gepaard gaat, kan erg opspelen.
Maar... Nee, het is niet jou schuld. Jij doet àlles wat je kunt. Ook voor je kind. Het feit dat je deze blog leest, is al een eerste stap. Besef gewoon, dat élke stap dat je zet richting meer en meer bewustzijn over wie jij in je kern bent, een groot geschenk is aan jezelf en je (toekomstige) kinderen.
Kleine oefening, groot effect
Hier is een eenvoudige oefening om te beginnen met het begrijpen van wat je kind je laat zien. Neem een situatie, die jou erg raakt in relatie tot je kind, in gedachte.
- Sta stil bij je motivatie: Wat raakt jou hier zo erg aan? Waarom wil je dit probleem oplossen? Wat wil je hieruit halen, voor jezelf en voor je kind?
- Reflecteer op je kind: Wat triggert je kind in jou? En ook, wat bewonder je in hem of haar? Schrijf dat ook eens op.
- Voel in je lichaam: Adem rustig in en uit, en scan je lichaam van top tot teen. Waar voel je iets als je nadenkt over wat je hebt opgeschreven? Spanning in je buik? Een brok in je keel? Schrijf het op als je wilt.
Ik besef dat je hiermee nog geen duidelijk antwoord hebt, maar ik ben er zeker van dat je de situatie of het probleem waarmee je worstelt meer gestructureerd hebt hebt kunnen beschrijven. Door het feit dat je het aandacht hebt gegeven en een plek (op papier), zal je ook wat meer rust ervaren. Vanuit deze rust kan jij duidelijk voelen wat en hoe je verder wilt gaan.
Conclusie: de kracht van kindspiegeling
Kindspiegeling is best spannend, maar het biedt een unieke kans om jezelf beter te leren kennen en je relatie met je kind te verdiepen. Door echt te luisteren naar wat je kind je probeert te vertellen en de moed te hebben om naar je eigen blinde vlekken te kijken, kun je een gezondere, meer vervullende relatie opbouwen—met jezelf én met je kind.
En als je merkt dat je hierin vastloopt, twijfel dan niet om hulp te zoeken. Uiteindelijk geef je jezelf en je kind een onschatbaar geschenk: de vrijheid om echt jezelf te zijn.
